Hij bespeelt een akoestische versie van een Lap Steel gitaar (een soort hawaii gitaar die op je schoot ligt), terwijl hij zingt, kick-drum speelt en ook nog op didge blaast. De didgeridoo is niet zijn hoofd instrument, maar hij bespeelt het wel goed en zijn hele show is energievol.

Op zijn website www.xavierrudd.com kun je een aantal samples van zijn CD beluisteren. Eind November speelt hij in Botanique in Brussel (23 November) en in Paradiso in Amsterdam (24 November).

ARC Dreaming is het duo Michael Cuming uit Australie en Sylvana van Dijk, die oorspronkelijk uit Nederland komt. Samen met leden van Nunukul Kanjeil touren ze al een aantal jaren met een show vol met Aboriginal dans en didgeridoo.
Al weer een jaar of 6 geleden is deze site en zeker de agenda op DidgeWeb begonnen omdat ik toen bijna hun optreden in Nederland heb gemist. De info bleek niet of nauwelijks te vinden op het internet, en het is dat Celinda me er attent op maakte, omdat ze in de krant een artikel had gelezen.

Deze winter komt ARC Dreaming weer terug naar Nederland. Ze touren dan een kleine twee weken en spelen in een aantal theaters in Nederland.

Wat is ARC Dreaming nou eigenlijk? Michael Cuming is wat hij zelf noemt een multi-instrumentalist. Hij bespeelt veel instrumenten, en ook nog gelijktijdig. De didgeridoo heeft hij in een standaard staan, en terwijl hij daarop blaast kan hij ook nog percussie, keyboard en andere instrumenten bespelen. Sylvana zingt daarnaast en speelt percussie. Wat het optreden in mijn beleving echter uniek maakt is dat Aboriginals van de groep Nunukul Kanjeil meedoen met de show. Ze laten dansen en songlines voorbij komen die een indruk geven van de Aboriginal cultuur.

In retrospectief (om eens een moeilijk woord te gebruiken voor terugkijkend naar 6 jaar geleden), is de muziek van ARC Dreaming niet echt spectaculair. De CD die ik 6 jaar geleden kocht was toch echt anders dan de indruk die ik van het optreden had over gehouden. En 6 jaar geleden was het zo ongeveer de eerste keer dat ik Aboriginal zang en dans zag bij Nunukul Kanjeil. Echter 6 jaar verder komt de show van hun tamelijk gelikt en commercieel over. Ik val meer voor wat ik heb gezien bij Djalu en White Cockatoo. Maar ik weet ook dat de nietsvermoedende bezoeker dat laatste weer snel amateuristisch vindt, en liever voor het show element van Nunukul Kanjeil gaat. En zo heeft ieder zijn of haar eigen voorkeur.

ARC Dreaming met leden van Nunukul Kanjeil spelen op de volgende data en locaties:
 

Dinsdag 31 Januari	Venlo	Maaspoort
Vrijdag 3 Februari	Amersfoort	De Flint
Zaterdag 4 Februari	Den Bosch	Theater aan de Parade
Dinsdag 7 Februari	Naaldwijk	De Naald
Woensdag 8 Februari	Eindhoven	Schouwburg Eindhoven
Donderdag 9 Februari	Breda	Chasse theater
Vrijdag 10 t/m  Zondag 12 Februari	Den Haag	Theater aan het Spui

 

Op FolkForum, de site van Nederland op het gebied van Folk is een recensie te lezen, waarvan hieronder een paar fragmenten staan over de bands Tantra en Inner Strength (de didgeridoo bands):

Met name Inner Strength overtuigde. Wat is deze groep in een paar maanden tijd gegroeid! De release en goede ontvangst van hun debuutalbum heeft het zelfvertrouwen kennelijk goed gedaan. Het Belgische Tantra wist de aandacht vast te houden met hun groovy trance sound, waarin fanatieke dansers ook nog enkele andro's wisten te ontwaren.    Inner Strength  ... een professionele presentatie vol bravoure, korte aankondigingen, kortom: een strakke set. De breedte van het theaterpodium werd als vanzelfsprekend ten volle benut.  Meteen al toen de theatergordijnen voor het eerst opzijschoven imponeerden deze zevenkoppige band in een mysterieuze sfeer van rook, omfloerst licht,  onaards zwevende klanken uit de didgeredoo en spannende accenten op viool. Het geluid was perfect in balans. De muzikanten stegen boven zichzelf uit. Afwisselend in sfeer en dynamiek liet het publiek zich ademloos meevoeren in zowel de hemelse klanken van Spirits Bay als in de pit van Never Look Back en Star Dance.  Hoogtepunten van debuutalbum Meltemi bleven live moeiteloos overeind, zoals de fraaie d-flute partij, de samenzang en de waaiende wind uit de verlengde didge in het titelnummer ‘Meltemi' en de warme altviool en dito zang in het intieme Highway of Life! Nogal wat materiaal van dat debuutalbum passeerde, maar voor de spetterende apotheose greep de groep terug op twee nummers van hun mini-cd Driven.  Tantra  Met razendsnelle spel op akoestische gitaar en mandoline maakte Peter Daems van Tantra (België)  indruk. En waar violiste Janneke Donkersloot ingetogen ondersteunde, waaierde didgespeler Thim Vercautere met zijn exotische oprispingen breeduit over het podium. Contrabas en pittige drums zorgden voor gedreven ondersteuning.  Wat een tempo, wat een dynamiek, wat een trance! Een enkele keer klonk het echt bezwerend, maar van té lang uitgesponnen nummers, of teveel gefreak,  was in dit boeiend keltisch en scandinavisch gekruid concert geen sprake. We hoorden nogal wat nummers van hun debuutalbum. Dankzij zijn capaciteiten als ‘human beat box' hoorden we een prachtige uitvoering van ‘Human DidgeBox' met naast vocale top-acrobatie van Chemin ook Vercautere op didge. Nog zoiets frappants was Vercauteres sierlijke goochelact waarmee hij een intieme romantische  mazurka op mandoline en contrabas omgaf.

Inner Strength   Tantra (Foto's: Martijn Lieffers, FolkFoto)

Didge bij Hippie de Hipster

De uitzending (aflevering 6) is nog te bekijken via webcast op de site van Hippie de Hipster.

Eerder nieuws: