Verder komt Geoffrey Gurrumul Yunupingu in November naar Nederland.

Ondergedompeld…

September 2009 heel fijn afgesloten met de “Yidaki immersion retreat”.

In het plaatsje Klarenbeek, onder de rook van Apeldoorn, hebben we mogen genieten van de inspirerende workshop die gegeven werd door Jeremy Cloake. Ondersteund door verschillende mensen heeft één van Nederlands bekendste didgespelers, Michiel Teijgeler, het lange weekend kunnen organiseren op een heel fijne locatie. We zaten namelijk in de achtertuin van een paar didgeridoo-liefhebbers.

Bijna 2 uur filerijdend, en soms ook stilstaand, op kruipsnelheid richting Klarenbeek gegaan. Op tijd van huis gegaan om optimaal te genieten van deze eerste dag. Gelukkig maar… Na een vriendelijke ontvangst werd ik door de gastheer en gastvrouw geholpen bij het uitladen van mijn spulletjes. Dat scheelde al gauw twee loopjes naar de auto. Vervolgens zo snel mogelijk mijn PK’s achter het schrikdraad geparkeerd, op het paardenveldje van de buren, om de oprit vrij te maken voor de andere gasten.

Onder een heerlijk najaarszonnetje in alle rust de tent opgezet. Kon trouwens ook niet sneller, omdat ik even moest puzzelen hoe je deze tent ook al weer moest opzetten. Hmmm…Wat kan een mens veel vergeten in 5 jaar tijd. Toen de tent eindelijk stond vond ik onder in de opbergtas opeens de opzetinstructie. Handig! Mosterd na de maaltijd. Luchtbed opblazen, bedje opmaken, koffer open, toilettas klaargezet en klaar was ik. Hoogste tijd voor mijn eerste bakje koffie.

Meteen een geanimeerd gesprek met onze gastvrouw Marga omdat we met een mix van Engels en Nederlands van start waren gegaan toen ik aankwam. Dit kwam doordat Marga al enige tijd met Jeremy had doorgebracht en mij bij aankomst in het Engels ontving en vroeg of zij met de bagage kon helpen. Vreemd dacht ik… zo’n typisch Nederlandse naam en dan Engels praten als je al een tijdje in Nederland woont. Maar ja, je weet nooit waar en wanneer iemand z’n vriendin/vrouw heeft opgepikt. De volgende gast was een bekende, en die werd in keurig Nederlands ontvangen. Toen had ik het pas door. Een rasechte (import) Klarenbeekse!

Onder het genot van de koffie verder even bijgepraat met Michiel en kennis gemaakt met onze gastheer Ruud en onze docent Jeremy.

En toen begon het feest van herkenning bij het binnen druppelen van de gasten. Sommigen kenden elkaar vaag en anderen kenden elkaar wat beter, maar iedereen was verheugd om z’n kennissen weer te zien. Zelf kende ik één persoon van de workshops in Wieringerwerf bij “Didge your life up” en één persoon van de muziek-week in Frankrijk die vorig jaar door “Mi Dushi” georganiseerd was. Het blijft natuurlijk een klein didgeridoo-wereldje, maar op een groep van 15 deelnemers is de kans op bekenden natuurlijk niet zo heel erg groot. De meeste mensen hadden ook wel direct door dat ze “onze eigen kok” te vriend moesten houden. Altijd goed voor het verkrijgen van de lekkerste hapjes.

In de loop van de middag gingen we van start met de lessen in de speelstijl zoals die in North east Arnhemland gebruikelijk is. Eerst een voorstelrondje om te bepalen wat ieder zijn persoonlijke doelstelling was en waar zij stonden met hun spel. Heel divers, dus dat beloofde wat. De eerste tong-breker was “Dhirl”, een belangrijk bouwblok van de te spelen frases. Daarna in rap tempo verder met “Dith”; “Dith ta” en “Dahhirlo”. Als galeislaven werden we up tempo gedreven tijdens de luister- en naspeeloefeningen van Jeremy. Na het eerste anderhalf uur waren de meeste van ons bek af.

Gelukkig konden we genieten van een lekkere maaltijd, maar het biertje moesten we op verzoek van onze docent nog even uitstellen tot na de tweede sessie van die dag.

Tijdens het verloop van de overige workshop dagen heb ik kennis kunnen maken met het geluid van de Yidaki / Yirdaki, die ik tot voor kort gewoon didgeridoo noemde. (De verhalen over het borrelen in de Tipi zal ik achterwege laten) Tot voor kort dacht ik dat de naam slechts samenhing met de authentieke afkomst uit Arnhemland, maar dat het instrument net als alle andere didges was. Daar zat ik dus helemaal naast!

Michiel had in samenwerking met Jeremy een aantal Yirdakis laten overkomen en een selectie hiervan meegenomen naar dit weekend. Ik was verrast en verheugd om te horen dat Michiel inmiddels gestart was met een eigen (web)shop, zodat deze prachtige instrumenten eenvoudiger hun weg kunnen vinden naar Nederlandse enthousiastelingen. Vrijwel rechtstreeks van de maker naar de speler en “fair trade” van het hoogste niveau. (Zie http://www.dhapirrk-yidaki.com/ )

Maar snel weer terug naar “DE YIRDAKI”. De instrumenten die Michiel had meegenomen zagen er in eerste instantie gewoon leuk uit. Mooi beschilderd met verschillende motieven en in verschillende vormen en formaten. Wat mij opviel was dat sommige instrumenten nogal klein waren en fragiel oogden. “Daar zal wel een hoog benepen geluidje uitkomen.”, dacht ik in mijn onwetendheid. Tot….

… ik van Jeremy hoorde wat de eigenschappen waren van een goede Yirdaki en met name de uitgestalde instrumenten. Hij gaf een demonstratie op de verschillende instrumenten om zijn verhaal kracht bij te zetten. WAUW, wat een verschrikkelijke power kwam er uit deze instrumenten die wij oneerbiedig gewoon aanduidden als “sticks” tijdens ons gesprek. Bij krachtig spel kwam er een geluid uit met een kracht die ik alleen maar ken van motor-uitlaten als het gas in z’n vrij vol wordt opengetrokken en de zaak begint te ploffen, of van een zware donderbui. De kleinste yirdaki gaf het schrilste contrast ten opzichte van wat je zou verwachten op basis van de buitenkant. Verder gaf het zachte spel, en de mooie zachte toots, een mooi contrast met de krachtige gespeelde onderdelen.

Een ding staat voor mij vast. Tijdens deze “Yidaki immersion retreat” ben ik werkelijk ondergedompeld in de Yirdaki-belevenis.

Geen idee of ik er één aanschaf bij Michiel, er zelf één ga halen in combinatie met een trip naar Arnhemland of dat het een “nice to have” droom blijft. Maar één ding weet ik zeker: Het kost wat, maar dan heb je ook wat.

Met veel plezier kijk ik terug op dit geslaagde weekend en de kick die we er allemaal van gekregen hebben. En gezien de goede reacties van alle aanwezigen, organisatoren en met name Ruud en Marga ga ik er vanuit dat we volgend jaar een vervolg krijgen.

Mike Albers Assendelft

Paradiso presenteert Gurrumul in De Duif. Adres: Prinsengracht 756, Amsterdam. 

Niemand kan met zijn naam uit de voeten. De muziek van Geoffrey Gurrumul Yunupingu (1970), meestal gewoon ‘Gurrumul’, raakt echter vele mensen. Zijn heldere stem en sober geïnstrumenteerde nummers maakten artiesten als Björk, Anthony (and the Johnsons), Sting, Peter Gabriel en Elton John tot trouwe fans. Gurrumul werd geboren in Australië, bij de kust van Arnhemland. De blinde zanger maakte deel uit van de band Yothu Yindi voordat hij solo verder ging. Zijn eerste album, met ingetogen nummers, veelal gezongen in bijna uitgestorven Aboriginaltalen als Gälpu, Gumatj en Djambarrpuynu, kwam uit in 2008 en veroverde in hoog tempo zijn eigen land en het Westen. Hij begeleidt zichzelf op een linkshandige gitaar en speelt ook nog drum, toetsen en didgeridoo.

Hij heeft geruime tijd een uitgebreide site onderhouden op www.trancedidge.com . Recent was hij zijn site opnieuw aan het opzetten.

Op http://www.mensenlinq.nl/mensenlinq/overlijdennl/site/advertentie/detail?pid=2164972&titelid= staat de rouwadvertentie

Ik wens zijn vrouw Dörte en zijn overige familie veel sterkte.
 

Nieuwe Didge Websites

http://www.creamundi.nl/Didge/  De site van Celinda Scheepers, die regelmatig lessen en workshops geeft in voornamelijk Zuid-oost Brabant.

http://www.dhapirrk-yidaki.com/  De site waar Michiel Teijgeler een fraaie collectie Yidaki's op te koop heeft staan en waar binnenkort nog meer materiaal uit North-east Arnhemland op zal komen

http://www.j-p.nl/nieuws/inloop_workshop_didgeridoo.shtml  De site van Saskia Dommisse , die regelmatig lessen en workshops geeft in Wijk aan Zee

Eerder nieuws: