 |
 |
 |
|
|
|
| 28 Augustus 2000 ; 0:33:10 |
| Zo, dan verklaar ik bij deze Celinda's Dagboek
voor geopend.
Ik zal me eerst maar een voorstellen. (Voor diegenen die dat nog niet weten dan) Ik ben dus die Celinda hierboven op het fotootje. Verder ben ik 23 jaar (vrijgezel :) ) en ik heb zojuist mijn HAVO diploma behaald. Een hele prestatie, want daarvoor is het me nooit gelukt om een MBO studie af te maken. daarom koos ik maar voor het volwassen onderwijs. Hierna wil ik (als ik terug kom van mijn grote reis) waarschijnlijk kunstacademie gaan doen. Nog even iets over die foto. Niet de allerbeste foto, maar er komt nog een betere. Voor de mensen die deze website al eens goed bekeken hebben, jullie hebben mij vast al op een heleboel andere foto's samen met Roland gezien. We zijn namelijk goede vrienden en we hebben mekaar leren kennen toen we didgeridooles kregen van Ian Hakker in Eindhoven. Die dagen haden we nog niet zo'n band als nu, maar een jaar na afloop van de laatste cursus ongeveer kwamen we mekaar weer tegen en het klikte. Nu doen we zowat alles wat ook maar enigszins met didgeridoo te maken heeft samen en zo mag ik op zijn site een dagboek gaan bijhouden over mijn avonturen die ik in Oz (Australië) ga beleven. Goed, dat dus even in het kort. Wat betreft de didge, ik speel nu zo'n drie jaar en ik heb in middels van een aantal echt grootmeesters in de didgeridoo les gehad en ben uiteindelijk ook zelf les gaan geven. Deze mensen zijn: Alan Dargin
Deze mensen hebben de passie die ik al had voor het instrument, maar ook voor het land en voor de aboriginal cultuur alleen nog maar groter gemaakt en daarom vond ik het de hoogste tijd worden dat ik dit alles maar een met eigen ogen moest gaan bekijken. Goed, dit alles gaat er nu echt van komen. Om precies te zijn op 1 septemer. Dat zijn 5 nachtjes slapen nog, dus het aftellen kan beginnen. Tellen jullie mee? (Ik hoop het want ik vind het best een beetje eng) Wat zijn nu precies mijn plannen? Ik ga dus als backpacker Oz door reizen. Dat doen veel jongeren van tussen de 18 en 26 jaar en speciaal voor deze groep zijn er verschillende backpackers organisaties. Ikzelf ga via de "Australian Backpackers". Dat leek me beter, want dat geeft me een veilig gevoel. Je kunt altijd bij ze terecht voor vragen en dergelijke. Later zal het waarschijnlijk allemaal wel los lopen. Wat ik belangrijk vind om te vermelden, is dat ik niet van plan ben om die dingen te doen die veel backpackers doen. Zoals van stad naar stad trekken en daar alles bekijken. Maar vooral ook daar 3 maanden te blijven werken en iedere avond met de anderen uit gaan en veel zuipen en zo. Nee, mijn doel, (en jullie raden dat natuurlijk allemaal meteen) is in contact komen met veel Aboriginals en iets proeven van hun cultuur (en natuurlijk veel muziek maken als dat lukt). Ik weet, het zal niet zo heel gemakkelijk zijn, (zeker niet als didge spelende vrouw) maar wie niet waagt wie niet wint. Waarschijnlijk zal het voor mezelf ook wel heel confronterend zijn, want ik wil gewoon meemaken dat hoe weinig je ook hebt, je toch gelukkig kunt zijn en dat je je één kunt voelen met de natuur. Ik wil die rust wel een voelen in mezelf. Dat lijkt me heerlijk. Daarbij hoop ik ook met dit dagboek jullie een klein beetje dat gevoel te kunnen meegeven. Ik wens iedereen al vast heel veel leesplezier. Tot snel!
xxx Ceetje. |