Celinda
Celinda trok van 1 September 2000 tot 22 December 2000 met haar Didge door Australie.
Hier kun je lezen wat ze in haar dagboek schreef.


VorigeHomeVolgende


23 September 2000 ; 18:41:30
Nou, hier ben ik dan zoals beloofd, vanuit Darwin dit keer. Ik heb hier eerlijk gezegd nog niet zoveel gezien, maar ik hoop lekker snel een toer te kunnen boeken door Kakadu. Dat is zo verschrikkelijk mooi.

Dan nu mijn avontuur vanuit Alice. Ik heb dus een toer geboekt naar Uluru, de Olga's en KingsCanyon. Nou, we hebben eerst door de KingsCanyon gelopen. Dat was echt zeer te gek. Je voelt je net alsof je zelf een Aboriginal bent die zo door de natuur heen wandelt. Zeer mooie rotspartijen en we hebben ook wel hagedissen gezien (die kom je overigens overal tegen). Daarna om Uluru heen gereden. Toen ik die van een afstand zag moest ik even een traantje wegpinken. Het maakte me gewoonweg emotioneel. Gek hoor. Later toen ik echt dichter bij was ontdekte ik dat je zowel de rots als de Olga's in 1 oogopslag kon zien. Dat heb ik nooit geweten.Water! Maar nu even iets belangrijks. Toen ik dat rondje Uluru ging maken was ik toch wel behoorlijk zwaar geschokt. Wat is dat een touristische attractie zeg. Niet leuk gewoon. Zoveel mensen en zoveel wegen ernaartoe. Zo ook de Olga's. Het stuk ongerepte natuur eromheen is helemaal niet tot zover het oog rijkt. Maar goed, natuurlijk was het allemaal ontzettend collosaal. Toen we bij de Olga's waren zijn we daar doorheen gaan wandelen. Een tocht van minimaal 3 uur. Best vermoeiend dus en ook erg warm. Veel water was dan ook aangeraden. Het stomme was dat ik per ongeluk samen met een vrouw bijna een tweede rondje ging doen. We zagen de uitweg naar de parkeerplaats gewoonweg niet de eerste keer. Maar gelukkig hadden we genoeg water en hebben we uiteindelijk de bus terug gevonden. 
's Avonds zijn we naar de zonsondergang bij Uluru gaan kijken. Dat viel pas echt tegen. Ten eerste was ik erg geschokkeerd door de mensenmassa. En toen verschenen er ook nog eens veel teveel wolken. Het was allemaal niet echt zo magisch als ze zeggen. Dat had het misschien wel kunnen zijn, maar ik kon gewoonweg niet door de mensenmassa heen kijken. 

Druk!

Goed, toen het donker was zijn we gaan wildkamperen. Lekker in de buitenlucht. Kampvuur, heerlijke Chilli gegeten (niet te geloven dat dat smaakte) en slapen onder een sterrenhemel die je je nauwelijks kunt voorstellen. Ik geloof overigens dat ik het een en ander geskipt heb. Namelijk de zonsondergang vond pas de tweede dag plaats. Maar ja dat maakt niet uit. De meest interessante dingen zijn me bijgebleven.

Volgende dag terug naar Uluru. We hebben daar een Aboriginal Cultureel centrum bezocht. Degenen die wilden, konden 's morgens de rots beklimmen. Ik natuurlijk niet gedaan. Dat heb ik al heel snel bij mezelf gezegd. Ik doe het niet omdat de Aboriginals het liever niet hebben. Nu was er wel een dilemma. Het is een beetje een stunt volgens onze gids. En daar zat wel wat in. Die plaatsen die voor de Aboriginals heilig zijn zijn voor ons verboden terrein en ze hebben de macht om ons het klimmen te verbieden. Dit doen ze niet en ze verdienen er zelfs een hoop geld mee. Maar goed eens gezegd nee, altijd nee. Ik kon het gewoonweg niet over mijn hart verkrijgen. Ik ben toen maar om de rots heen gelopen. Wat een afstand. We hebben er zo'n 2 uur over gedaan. Wel veel gerust onderweg. Maar het was zeker de moeite waard. Ook veel foto's gemaakt. Deze foto's zullen over een poosje ook hier te bezichtigen zijn. Heb nog even geduld. Huh? Afrika? Australie? WAAR BEN IK!! Nou, Daarna terug gegaan richting Alice en daar hebben we nog een kort ritje op een Dromedaris gemaakt. Dat was eigenlijk heel erg leuk, maar we kwamen alleen niet buiten de ring van het verblijf. Het was dan ook maar gratis. Misschien komt er nog eens een andere mogelijkheid.

Nou, ik houd jullie voor gezien. Ik zit hier al weer een hele tijd en tijd kost ........juist, Geld!!

xxx Ceetje!!!


VorigeHomeVolgende