Goed, genoeg onzin voor nu. Dan nu echt ter zake.

Mijn plannen voor de komende maand zijn al weer min of meer duidelijk.  Gisteren heb ik Casey gesproken. Voor degenen die nog niet weten wie dat is: Hij heeft een didgeridooshop in Amsterdam en hij zit voor zaken in Oz. Hij gaat werken en reizen combineren, dus dacht ik, daar moet ik dan maar snel gebruik van maken en ik heb hem dus gevraagd of hij het leuk vond om samen te gaan reizen. Het leek hem inderdaad leuk, dus bij deze.

Goed de plannen zijn als volgt. Waarschijnlijk gaan we aanstaande woensdag vertrekken.  Casey moet dan 150 didgeridoo's naar Brisbane brengen. Goed, als we weer uit Brisbane vertrekken, dan gaan we richting Sydney. Dat word wel tijd voor mij, want wie naar Australie gaat moet toch op zijn minst Sydney hebben gezien. Nou, dat wordt leuk, want daar zitten de Australian Backpackers ook, dus misschien kan ik ze wel even een bezoekje brengen. Ik moet even kijken of dat mogelijk is. We zien wel. In elk geval gaan we daarna Charlie McMahon en Mark Atkins opzoeken. Voor die mensen die niet weten wie dat zijn: dat zijn twee wereld didgeridoospelers. Ik heb van allebij een aantal cd's en ik heb ze al een aantal keren eerder ontmoet. Onder andere op workshops. Heerlijk om ze eens in hun eigen land te zien. Veel persoonlijker. Goed, dat zal waarschijnlijk allemaal in ongeveer twee weken tijd gaan plaats vinden. Niets staat overigens vast. "We go with the flow", zoals ze dat zeggen :) Afijn, daarna naar Adelaide voor zaken. Oh ja, Steve Goldsmith moet ook nog een dezer dagen terug komen in Oz, misschien kunnen we hem ook nog gaan bezoeken. (aboriginal artiest, zang, dans, verteller en didgeridoospeler) Zou leuk zijn, want ik wilde hem graag nog spreken omdat ik hem op het sfinks festival ben kwijtgeraakt in de meute (zie foto's op didgeweb "Sfinks 2000") Hij heeft ook nog met mijn band opgetreden in de tijd dat ik zelf al lang en breed naar Oz vertrokken was. Baal, baal. Maar ja, er komen waarschijnlijk nog genoeg andere leuke kansen om iets met hem samen te doen. Je weet het maar nooit. 

Goed, vanaf hier worden de plannen wat vager. Namelijk, Casey wil proberen naar Darwin te gaan, maar dat hangt een beetje van de tijd af. In ieder geval zou het dan natuurlijk te gek zijn om David Blanasi te ontmoeten. (DE didgeridoogrootmeester) (maar of dat ook lukt) Oh ja en misschien is het dan ook wel mogelijk om Arnhemland binnen te gaan. Ik hoop het, want dan zou een droom werkelijkheid worden. Nou, we zullen het er in ieder geval ook nog even met Charlie over hebben, aangezien die daar goede connecties heeft. Hij zal het wel weten. Ik heb namelijk geen vergunning en normaal gesproken moet je die bijna een jaar van te voren aanvragen. Ach we zullen wel zien. 

In ieder geval zegt Casey nog voor de kerst terug te zijn in Brisbane. Dat zou prima zijn, want dan kan ik perfect overwegen of ik met kerst thuis wil zijn of niet. Namlijk ik heb een vliegticket terug naar Nederland vanuit Brisbane. Maar goed, dat zien we dan wel weer. Misschien wil ik wel helemaal niet meer weg. Je weet het maar nooit. Of misschien wil ik mijn vrienden in Cairns wel weer gaan opzoeken, waar ik zolang mee heb samengeleefd nu. (een maand)

Goed, dat wat betreft de toekomstplannen.

Dan nu mijn belevingen van de afgelopen tijd. Enkele dagen geleden heb David Hudson weer in zijn winkel gezien (didgeridooartiest) Ik heb gevraagd of hij ook workshops gaf. Ik had namelijk iets aangeplakt gezien voor privelessen voor beginners. Natuurlijk was ik geen beginner, dus wilde ik wel iets meer weten. Hij was erg geinteresseerd. Hij kon zich me namelijk nog goed herinneren. Ookal heb ik nu mijn dreadlocks afgeknipt. Hij was erg geinteresseerd om meer van mijn spel te horen. Dus kon ik vandaag langskomen. Ik moest dan wel $100,- voor 1 uur betalen, maar ik dacht: "Ik moet het gewoon doen. Deze kans is veel te bijzonder om voorbij te laten gaan." Goed, ik heb het dus gedaan. Hij heeft me opgehaald met de auto en we zijn naar hem thuis gegaan. Een prachtig huis een ZWEMBAD! echt groot. Het huis mocht er ook zijn hoor, maar ja, die man heeft natuurlijk geld genoeg. Het was niet eens zo gek groot, maar echt mooi.  Ik heb kennis gemaakt met zijn hond, waarvan ik eigenlijk de naam een beetje ben vergeten. We een zeer bijzonder ras. Echt Ozzie's. Er zat schijnbaar zelfs wat Dingobloed in. Ook de rasnaam is me helaas ontschoten, maar niet getreurd, ik heb lekker een paar foto's gemaakt van David en zijn hond. Heb wel even geduld, want ik moet het hele rolletje nog volschieten en daarna stuur ik 80 foto's naar huis waarschijnlijk. Ik laat ze overigens thuis pas weer ontwikkelen, dus heb even geduld.

Oke, wat betreft de workshop viel het een beetje tegen. Ik hoopte wat echte David dingen te leren, maar hij wist niet echt goed wat ie me kon leren. In ieder geval hebben we meer over het ontwikkelen van verschillende ritmes gepraat en hierdoor heb ik weer een heel nieuwe visie gekregen hierop. Ook was het heerlijk om hem nog eens te horen spelen. Lekker live Haha!!! :-) Nou, na een uur, zijn we gewoon doorgegaan met praten en hij vond dat helemaal niet erg. Hij was erg geinteresseerd in wat didgeridoo vandaag de dag voor Nederland betekent en op welke manier ik en anderen er mee bezig zijn. Erg interessant, want wat veel mensen niet weten, is dat David erg veel met dezelfde dingen bezig is, zonder dat we ons daar bewust van zijn. Namelijk, David is net als Mark Atkins en veel Nederlandse spelers een allround muzikant. Hij zingt, speelt gitaar, Keyboards en hij drumt. Hij heeft zijn eigen studio met de nieuwste apparatuur. Deze studio heb ik uiteraard gezien en ook hier heb ik een foto van.

Hij legde me uit, dat ie met mensen over de hele wereld verspreid terplekke een muziekopname kan maken zonder vertraging. Namelijk, (natuurlijk) via het internet. Erg interessant. En hij scheen het erg leuk te vinden daarover te praten. Ook later op de terugweg wilde hij me graag een persoonlijk stukje muziek laten horen wat ie samen met wat mensen had opgenomen. Het had niets met didgeridoo te maken, maar ik vond het erg interessant. Gewoon het feit dat ie zich ook met die andere dingen bezig hield.

Er is eigenlijk over te veel dingen gepraat om alles in een keer in het dagboek te schrijven. In ieder geval zal ik hier nog wel een keer op terug komen. Nu is de koek een beetje op. Sorry!

In ieder geval, blijf lezen en tot snel!!

xxx Ceetje!