 |
 |
 |
|
|
|
| 10 Oktober 2000 ; 16:54:08 |
Kort verhaaltje. Ik ben voor twee nachtjes
naar Crocodylus park gegaan. Dat is een hostel midden in een regenwoud
vlak bij Cape Tribulation.
Erg mooi is het daar. Voor het eerst in mijn leven heb ik paard gereden.
Dat heb ik dan ook nog 3 dagen later gevoeld. Hihi. Nou, ik wil dus bij
deze even twee vriendinnen van me jaloers maken. Tjesje en Marjolein. Jongens
ik heb geklommen met een paard. 
Ooit geprobeerd? Nou het was GAAAAAF!! Wel spannend. Het uitzicht was ook
geweldig. We hebben een tussenstop gemaakt op een soort farm. Ze hadden
een aantal Kangaroe's en Walliby's. Erg lief. Ze werden daar verzorgd,
omdat ze allemaal iets mankeerden. Eentje was wees. Is door mensen hand
opgevoed en is dus niet gewend aan een leven in het wild. Een andere was
totaal blind en weer een andere zag alleen 10%. Wat er met de Walliby's
was weet ik niet. Maar ze waren wel heel lief.
Nu even een ander avontuurtje. De dag dat ik weer weg ging uit Crocodylus wilde ik een deken opvouwen. Ik voelde dat er iets in de deken zat. Ik dacht waarschijnlijk mijn etui, of het fototoestel of zo. Met een keer schudden zal het wel op de grond vallen. Dat deed ik dus en er viel inderdaad iets uit. Alleen ..... "HET RENDE WEG AAAAARGHH!!" Ik geloof dat het een buidelratje was. En er rende zelfs een jong achteraan. Ik had meteen medelijden. Ze hadden natuurlijk een trauma opgelopen. Een half uur later zaten de twee nog altijd in een hoekje van de hut. Ik vond het toch wel zielig en probeerde ze er achteruit te lokken. Ik wist namelijk niet of het goed was met het jong. Toen de moeder wegliep, zag ik het jong met zijn kop in de buidel zitten en het rende er achteraan. Alles was goed dus. Een ervaring om nooit te vergeten. Ik ben nog een middagje naar het strand geweest. Het was niet Cape Tribulation zelf, maar een kleiner strandje in de buurt. Men zei dat het niet veel minder mooi was als het andere strand. Ik vond het dus wel best zo. Er waren niet veel mensen, maar dat is daar normaal. Het is daar gewoon echt een gehucht. Ik zag overal kleine gaatjes in de grond met allemaal zandbolletjes eromheen. Het was een strand voor kleine krabbetjes, vandaar. 's Nachts kwamen ze tevoorschijn. Toch heb ik er die middag hier en daar eentje zien wegrennen. Ik heb heerlijk moddertaartjes gebakken en tekeningen gemaakt in het zand, dat kon daar namelijk gemakkelijk. Het zand was zo fijn en zacht en het strand was zo vlak. Omdat er bijna niemand had gelopen, daarom. Ook heb ik mijn eerste werkervaring. Je kon namelijk iedere avond in het restaurantje eten en als je niet wilde betalen, dan kon je ook helpen. Ik heb dus voor het eerst (en misschien ook wel voor het laatst, ik ben er niet zo'n tieppe voor) geserveerd. Lekker gegeten daarna en voor niets. xxx Ceetje! |