 |
 |
 |
|
|
|
Van 1 Juni 2002 tot 19 Augsutus was ze weer terug in Oz en liep ze stage in
het Territory Wildlife Park vlak bij Darwin.
Ook nu weer houdt ze op deze pagina
haar dagboek bij.
|
2 September: Foto's toegevoegd! |
|
[Reageer
op mijn dagboek] [Lees de reacties
op mijn dagboek]
[Terug
naar Didge Web]
| 7 September 2002 ; 16:13:18 |
|
Zo, de eerste emailtjes van mensen die ik heb ontmoet in Oz zijn binnen. Het is bijzonder om van de mensen te lezen die je daar ontmoet, zeker omdat je bepaalde ervaringen deelt. Een ding wat ik erg interesant vond, was het volgende. Namelijk, Ik heb vele mensen mijn foto's laten zien en zoveel mogelijk geprobeerd de verhalen er achter te vertellen. Ik moet zeggen dat me dat altijd is tegengevallen. Het is erg moeilijk om een exact beeld te geven. Nu moet ik wel zeggen, dat het op deze manier met een dagboek op internet iets gemakkelijker gaat, omdat ik alles wat ik wil vertellen ook kan vertellen, terwijl ik zo met de foto's altijd een boel vergeet en er snel doorheen vlieg, omdat het anders dagen duurd, voordat we klaar zijn met foto's kijken. Afijn. Ik heb dus nu gelezen, dat Olivia (ontmoet in de ArtsFactory) precies het zelfde probleem had. Ze vertelde dat ze denkt dat mensen die er zelf niet bij waren, waarschijnlijk nooit helemaal zullen begrijpen wat we meegemaakt hebben. Ze heeft natuurlijk gelijk, maar dat neemt niet weg, dat ik iedereen zo'n gelijke ervaring niet gun. Iedereen die altijd mijn dagboek heeft gelezen, zal ergens vast mooie dromen hebben over de tijd dat ze WEL geld hebben om een vliegticked te betalen en naar Oz te vertrekken. Ik kan niets anders zeggen, dan het gewoon te doen. Ik hoop dat iedereen nog steeds van dit dagboek geniet en ik hoor graag van deze mensen hun mening. De foto's staan er nu bijna allemaal op en misschien is het een goed idee, om bij deze foto's nog een uitleg te geven, zodra ik geinspireerd ben. Voor wat betreft mijn laatste verhaal in de Blue Mountains, er zijn nog enkele fot's die nog niet zijn ontwikkeld. Ik geloof dat het om zo'n 10, 15 foto's gaat, en zodra deze binnen zijn, dan zal ik daar nog iets over vertellen. Helaas is het rolletje nog niet vol, dus ik moet eerst het rolletje zien vol te krijgen, voordat ik ze laat ontwikkelen. xxx Celinda |
| 27 Augustus 2002 ; 11:19:32 |
|
Zo, nog even wat dingetjes. Ik ben na mijn tijdje bush met Michael naar John gegaan. Een man, die bezig is om de muziek van de "Didgeridoo Dingo's" te bewerken voor hun nieuwe CD. Dit is een band waar michael in speelt, voor de gene die dat nog niet wist. Ze hebben een aantal hele mooie nummer, maar ook een boel nummer Just for fun. Michael was zelfs zo gek, om wat te zingen. Een nummer, wat zeker de moeite waard is, is Phantom Falls. De naam is gebazeerd, op een natuurverschijnsel. Ik geloof in de Blue Mountains. Waar zich achter een gebergte mist verzameld. Af en toe, komt de mist hoge dan de rots en dan zie je dus deze mist over de rand hiervan vallen, net als bij een waterval. Ik heb het nooit gezien, maar Michael heeft me beloofd eens een foto op te sturen hiervan. Ik zal er nog eens naar vragen. Ik moet zeggen, dat het heel bijzonder klinkt. Net als het nummer zelf overigens. Het klinkt echt heel gaaf. Een rustig nummer, met een reggae ritme. twee begelijdende didgeridoo's en Michael als solist. Helaas voor jullie, kan ik niet meer vertellen als dit. Het nummer is nog niet uitgebracht, dus je kunt het nog niet beluisteren. Gelukkig heb ik het zelf zo vaak gehoord nu, dat ik het nummer af en toe in mijn hoofd heb zitten. Hopelijk wordt het nummer snel uitgebracht. Er zijn nog veel dingen die ik wil vertellen, maar ik weet nu even niet zo snel wat, het is gewoon te veel. In ieder geval komt dat nog wel als de foto's er zijn. Misschien dat ik dan direct wat uitleg geef bij de foto's xxx Celinda |
| 25 Augustus 2002 ; 21:31:59 |
|
Zo, er is weer een lange tijd overheen gegaan, sinds de laatste keer dat ik schreef. Ik moet dan ook wel even zeggen, dat er weer veel is gebeurd. Ik moet dan ook zeggen, dat ik inmiddels weer in Nederland ben. Namelijk mijn tijd zit er weer op (helaas) en vanaf volgende weer begint mijn school ook weer. Maar daar wil ik het eerlijk gezecht niet over hebben. Wel kan ik jullie nog veel vertellen over mijn laatste week in Oz. Namemlijk, de laatste dag in Katoomba, heb ik (geloof het of niet) regen en zelfs sneeuw zien vallen. Dat was zo vreemd. Zeker als je al zo'n lange tijd geen regen hebt gezien. Maar goed, ik was gebleven bij mijn verhaal over mijn tijd in Sydney. Helaas is het me niet meer gelukt om naar Casey te gaan. Ze woonden iets verder weg als ik had gehoopt en omdat ik met Michael de outback in zou gaan, had ik niet lang de tijd om op bezoek te komen. Een dagje maar, maar aangezien de reis heen alleen al 4 uur zou duren zat dat er dus niet meer in. Helaas! Maar goed, wel ben ik dus donderdag op vrijdag met Michael terug gereden naar de Blue Mountains. Daar wist hij van een aantal hele mooie plekjes, waar hij vroeger als kind al vele malen met zijn familie was geweest. Dit zijn niet gewoon een aantal mooie touristische plekjes, nee, deze zijn echt ver de outback in, weg van de gewone weg. Wet een 2 wiel aandrijving, zijn we een weg opgegaan, die eigenlijk bedoeld was voor 4 wiel aandrijving. Dat was dus een beetje een risico, maar wel cool. Het is dan ook gelukt om helemaal zonder een schrammetje aan de auto op de plaats van bestemming aan te komen. Vanaf hier, moesten we nog zo'n half uur lopen, door de bush met onze backpacks om uiteindelijk bij een plek te komen, die ZOOO verschikkelijk mooi was. Er was een rotsgebergte, waar een overhangende rots een mooie bescherming gaf voor eventuele regen en daar hadden we dan ook ons kamp opgeslagen. Als je dan verder via de ongerepte natuur naar beneden klom, kwam je bij een rivier, waar wel 3 verschillende watervalletjes op uitmonden. Dit gebied was schitterend. Alles was er prachtig begroeid en het water was glashelder. Voor ons was dit ook de enige waterbron, waarvan we dus ook ons drinkwater verzamelde. Wel was een ding erg merkwaardig. Dit gebied, was een van de gebieden, die was getroffen door de bosbranden een paar maanden geleden rondom Sydney. Hoe verder je dan ook weg ging, van het water, hoe minder groen het werd. Alles was erg kaal geworen. Michael vertelde, dat het zo kaal was, dat je er gemakkelijk door de struiken heen kon, terwijl het normaal gesproken dicht struikgewas was. Hij was erg onder de indruk van alles. Gelukkig, was dat beneden bij het water dus wel iets anders. Wat wel erg vreemd was, was dat er bijna geen dier te bekennen was in de verste verte. Met een beetje geluk hoorde je een vogel fluiten en zag je er ook een paar rond vliegen, maar buiten dat, was het bijna muisstil. Geen geritsel in de struiken. En wat ook vreemd was, was dat we wel een boel mieren nesten zagen, maar geen een mier. Het maakte alles een beetje tot een spookland. Het volgende was dit. Het land was verder vreselijk droog. Het zand was zo droog, dat het als rook omhoog stoof, als het ook maar een beetje in beweging kwam. We moesten dus ook erg voorzichtig zijn met het maken van een kampvuur. Gelukkig is alles goed gegaan. 
We hebben die avond heerlijk gegeten en het vuur was lekker warm. Dat moest ook wel, want het was die avond vreselijk koud. Voordat we gingen slapen, hebben we ook nog didgeridoo gespeeld. HEERLIJK!!! Das wel effe wat anders met iemand naast je die zo vreselijk goed is. Toch moet ik zeggen, dat dat allemaal erg snel went en op den duur keek ik er dan ook niet meer zo van op van wat hij allemaal speelde. Het werd allemaal heel vertrouwd. |
| 13 Augustus 2003 ; 18:37:21 |
Zo, ik moet me even verontschuldigen voor die laatste mail. Ik moest het heel erg snel afbreken om het nog optijd te kunnen verzenden voordat mijn tijd op was. Gelukkig was ik nog net op tijd en konden jullie het hele verhaal lezen.
Inmiddels ben ik naar Sydney vertrokken en ik heb een nacht bij Michael geslapen. Vandaag heeft hij me een stukje van Sydney laten zien en vanavond maakt hij Spagetty voor me. Hihi. |
| 11 Augustus 2002 ; 21:22:57 |
|
Zo dan nu het vervolg van mijn verhaal, ditmaal vanuit de Blue Mountains in Katoomba. De laatste paar dagen in Byron waren heerlijk. Eigenlijk wilde ik helemaal geen afscheid nememen van mijn vriende die ik daar heb gekregen. Ik heb een super tijd gehad. Er is nog een vuurshow geweest, met de Poi's waar ik het eerder over heb gehad. Dat was echt te gek. Ik heb er overigens ook foto's van gemaat. Verder is er nog een Filmploeg geweets niet de hele dag heeft gefilmt in het hostel. Ik weet ook zeker, dat ik in beeld ben geweest, want bij 1 shot ging de presentator pal naast me zitten met een camera op zijn snoet gedrukt.
Ik ben nog naar The Lord Of The Rings gegaan, in de bioskoop die ook een echte hippieuitstraling heeft. Het was een nachtfilm. Ik heb mijn kussen mee genomen en ik ben languit op 1 van de matrassen voorin de zaal gaan liggen. Ja, je hoort het goed. Matrassen. Of eigenlijk, tweepersoons luie zitbanken. Helaas was het een nachtfilm, wat betekende, dat ik alleen het begin en het einde heb gezien. Hihi. ;-) De halve zaal lach te slapen. hehe!! Echt grappig. Tja, ik had het ook wel een beetje verwacht. Een kaartje kost dan ook maar $5, dus dat is niet al te veel. Nou, daarna maar snel naar mijn bed gegaan, 2 uurtjes geslapen en daarna met Olivia (een vriendin uit Schotland) naar de zonsopkomst gaan kijken. Tja, daarna om 7 uur weer terug gegaan. Ik mijn bed gekropen en nog maar weer 2 uurtjes geslapen. Daarna mijn spullen gepakt en uitgecheked. Want die avond ging mijn trein naar Sydney.
Die volgende dag heb ik hem gebeld en hij heeft me opgehaald om half 3. Erg grappig was, dat hij zojuist een tweedehands auto had gekocht van een vriend. De auto was niet veel waard, maar het was wel de eerste echte auto die hij bezat, dus hij was een trotse nieuwe eigenaar van het wrak. hihi :) Lees en lach. |
| 2 Augustus 2002 ; 17:35:40 |
|
Hallo allemaal. Ik zit nu sinds 5 daagjes in Byron Bay. Dit is echt het einde. De hippy town van oz. Dat is echt weer wat anders. Het motto hier is, love peace en happyness. Veel surfers hier en vanalles te doen. Zoals Reiki, Tai Chi, Yoga, Didgeridoo les, (niet voor gevorderden) Poi. Zie ook: www.homeofpoi.com Dat is iets waar ik voor ben gevallen. Ik zit in The Arts Factory. Dat is een echt hippy hostel. Ik slaap in een Wigwam, of tipi, hoe je dat ook schrijft. En dat is een super ervaring. Er hebben al enkele spirituele experimenten plaats gevonden. Zo hoorden we, dat als we met z'n tienen allemaal met ons hoofd in het midden gaan liggen, dat we dan leuke dromen konden verwachten. Helaas is het niet gelukt de eerste keer. Maar er ontbraken dan ook 2 mensen. Toen heeft 1 meisje een droomvanger gemaakt, van echt natuurlijke materialen. Heel mooi, en later hebben we het nog eens geprobeerd, maar het mocht niet baten. Ik denk dat je echt met zijn allen samen moet zijn en dezelfde emoties moet delen op dat moment. Daarna moet iedereen tegelijk gaan slapen. We denken dat het mogelijk is, dat je dan allemaal dezelfde droom beleeft. Ik weet niet, maar het klonk wel heel erg gaaf om te proberen. Jammer dat het niet is gelukt.
Nu moest ik helaas de tent verlaten, want ze wilden hem vandaag en morgen opnieuw schilderen, voor een tv opname die op maandag plaats zal vinden. Hopelijk kan ik daarna terug daarin. |
| 28 Juli 2002 ; 15:50:14 |
|
Nou, hier zijn dan eindelijk wat foto's. Het is maar een stukje van wat ik allemaal heb meegemaakt, maar het is in elk geval een zeer goed begin. Er zijn nog meer foto's onderweg, maar ik weet niet wanneer iemand kans ziet ze in Nederland te ontwikkelen. Mijn ouders zijn namelijk momenteel met vakantie en mijn broer heeft ook andere plannen. Maar goed, we zullen wel zien. Hier komt in ieder geval een samenvatting van de laatste dagen. Ik heb in Darwin nog veel aardige backpackers ontmoet. Tom uit Engeland en Greg uit Ierland. We hebben veel met mekaar op getrokken, maar helaas komt aan alles een eind. Namelijk, Greg ging naar Kakadu National Park, Tom bleef nog een poosje in Darwin en ik ging naar Katherine. Afscheid in niet altijd gemakkelijk. Dat heb ik wel gemerkt. Maar goed, wie weet zien we mekaar ooit weer. Engeland en Ierland liggen ten slotte niet zover van mekaar verwijderd.
Maar goed, ik ben in een uurtje of 4 van Darwin naar Katherine gereden. Daar ben in naar Palmcourt Backpackers gegaan. Het was er erg gezellig en het hostel was prima. Ik ben die zelfde dag nog naar de Gorge gegaan, waar ik in een kano heb gevaren voor twee uurtjes. Het is niet veel, maar ik moet zeggen, dat ik bijzonder mooie dingen heb gezien. Natuurlijk heb ik ook alles op foto vast gelegd. Eigenlijk zou ik de volgende dag 's middags al weer door reizen naar Alice Springs, maar ik heb het zo erg naar mijn zin gehad in Katherine, dat ik nog maar een nachtje ben gebleven. (Wel met als gevolg, dat ik een dag minder had in Alice) Blair, een van de medewerkers van het hostel was erg goed in Poi. Dat is een soort sport met gewichtjes aan touwen, die je dan rond moet draaien, waarmee je sierlijke dans kunt uitvoeren. Vooral in het donker is het gaaf, als je lichtgevende uiteinden hebt. Ik geloof dat de website is: www.homeofpoi.com (maar dat weet ik niet helemaal zeker. Ik ga het eens opzoeken. Ik was op slag verliefd op deze sport. Hij heef het me een beetje geleerd en ik heb van hem voor $5,- een oefensetje gekocht, wat hij zelf had gemaakt. Ik heb nog niet veel kans gezien om te oefenen, maar ik weet zeker dat dat nog wel komt.
Goed, een andere reden waarvoor ik nog een dag extra ben gebleven, is omdat er die avond een corroboree zou plaatsvinden, van de zwarte Kaketoes. WOOOOOW!!! Dat is zeg maar het zelfde als de witte Kaketoe groep die enkele keren in Nederland heeft opgetreden. Toch was dit totaal anders. Dit was namelijk een echte corroboree, waar blanken welkom waren om een kijkje te nemen, maar ik denk dat er minstens net zoveel Aboriginals in het publiek zaten. Ook was er een Aboriginal groep, die van een eiland kwamen, noord van Darwin. (sorrie, ik ben de naam vergeten) De dans stijl had veel weg van wat Steve Goldsmith doet, evenals de manier waarop ze beschilderd waren. Ook was er bij hen geen didgeridoo begeleiding. De zwarte Kaketoe groep deed natuurlijk alle bekende songs van de cd en van wat we in Nederland hebben gezien, maar in plaats van 4 dansers bijvoorbeeld, stonden er nu wel zo'n 15 man rond het kampvuur te dansen. Ook waren de vrouwen aanwezig. Dat was echt fascinerend. Ze hebben een heel eigen rol binnen de groep. Ze blijven altijd aan de zijkant staan en wrijven hun voetzolen in de grond op de maat van de muziek. Dit gold ook voor de ander groep die optrad. Het waren nog kinderen en de meisjes uit deze groep hadden allemaal een versierd koord, waarmee ze dansten.
|
| 22 Juli 2002 ; 13:59:20 |
|
Even kort. Ik zit dus nog altijd in Darwin. Het is allemaal niet echt zo gegaan als ik had gewild. Het is moeilijk een goedkope manier te vinden om van Darwin via Katherine naar Alice Springs te gaan. Maar ik moet zeggen, dat het allemaal niet zo erg is. Namelijk, ik heb een aantal leuke mensen ontmoet hier en we hebben heel wat gezellige dingen samen gedaan. M.A.W. Ik heb het reuze naar mijn zin. Ik heb nog niet eerder zoveel van Darwin heb gezien als deze keer. Ik ben naar het museum geweest. Dat was best interessant. Ik heb wat meer gezien van Tracy de Tornado die Darwin ooit verwoeste. Ik wist hier eigenlijk niet zoveel van, maar het is echt heel hevig geweest. Ik loop hier echt heel wat afstanden af. Ik ben naar een aantal night markets geweest. Die zijn altijd reuze gezellig. Het eten is hier ook erg lekker. Ik heb geen een keer in het hostel gegeten (behalve brood) omdat het er te smerig was om te koken. Ik ben daarom ook naar het hostel terug gegaan waar ik voor mijn baantje in het park voor twee nachtjes zat. (of was het nu drie?) Het is er allemaal wat netter en de sfeer is beter. Maar de mensen zijn wel gewoon het zelfde. Het waren allebei lekker rustige hostels. Ik hoop vandaag mijn beslissing te nemen, over hoe ik naar Katherine ga. Waarschijnlijk betaal ik gewoon een busticket en plak ik er na Alice nog een vliegticket achteraan. Ze hebben een redelijke deal met me gemaakt. Ik denk dat ik dat maar doe. Als ik in Alice Springs ben, dan ga ik het zusterpark van Territory Wildlife Park bezoeken. Ik denk trouwens niet dat ik daarna al te lang daar blijf rondhangen. Ik ga maar snel naar Brisbane en daarna naar Byron Bay. Ik heb gehoord dat het daar lekker relaxen is, dus dat zie ik wel zitten voor een weekje of zo. Even het echte vakantiegevoel. Al moet ik zeggen, dat ik dat hier ook wel heb hoor. Het is hier in elk geval warmer dan in het zuiden. Ik heb zelfs gehoord, dat het 's nachts in Alice kan vriezen. Dat is zo raar. Maar het is hier nu eenmaal winter. Sorrie, dat ik verder nog niet echt avonturen heb. Volgende keer beter. xxx Celinda. |
| 20 Juli 2002 ; 15:17:13 |
|
Zo, het heeft weer even geduurd en helaas zijn de foto's nog niet te zien, maar zover ik weet, zijn ze veilig bij Roland aan gekomen. Ze zullen dus zeer binnenkort op het scherm verschijnen. Blijf dus kijken. Mijn werktijd in het park zit er weer op, en ik ben terug in Darwin. Het is echt raar, om weer in hostels te moeten zijn. Echt niet zo lux hoor. Maar goed that's life. Ik heb een Djalu didgeridoo gekocht in de Aboriginal Art gallery. Het was de beste van de shop. Ik moet wel zeggen, dat de tuut een beetje moeilijk te krijgen is, maar het instrument moet nog wennen aan de trillingen en ik natuurlijk aan het instrument. Het zit er allemaal, nu moet het er alleen nog uit komen. Omdat de didge me zo'n $900 heeft gekost (wat meevalt, als je bedenkt dat hij voor deze prijs ook naar Nederland wordt gevlogen) ga ik proberen op een goedkope manier in Alice Springs te komen. Hopelijk met een tussenstop in Katherine. Om de Gorge te gaan bekijken. Misschien met een kano. Ik ben op zoek naar Backpackers die nog een reiziger kunnen mee nemen om de kosten te delen. Dat scheelt mij en hun in de kosten. We zullen zien. Ik heb sinds mijn laatste verhaal niet zoveel bijzonders meer te vertellen. Alleen dat ik een moeder en zoon uit Frankrijk heb ontmoet. Ze slapen in mijn dorm en ik ben samen met ze naar de ondergaande zon aan zee wezen kijken, maar ik en Pierre-Paul zijn zijn moeder kwijt geraakt en we moesten toen in het pikke donker de weg terug vinden. We waren echt super moe van al het lopen, maar het was reuze gezellig. De volgende dag, zijn we overigens naar een vis restaurant geweest. Voor $27 zoveel vis eten als je maar wilt. En het was overheerlijk. Ik denk dat mijn moeder wel jaloers zal zijn, als ik dit vertel. Helaas had ik mijn fototoestel niet bij me. Ik dacht dat het niet zoveel bijzonders zou zijn, maar achteraf was dat toch wel de moeite geweest. Nou ja, helaas. Zo gaat dat soms. Ik kan maar beter altijd mijn fototoestel bij me hebben. Goed, ik houd het hier maar weer eens bij. Groeten uit Oz!!! x Celinda |
| 9 Juli 2002 ; 16:36:29 |
|
Vervolg. Natuurlijk laat ik Anansi niet onnodig lijden, dus voor mijn vertrek, zal ik hem vrijlaten.
Overigens als ik het diertje voer, is dat best interessant om te zien. Namelijk, hij heeft behoorlijke kaken en hij jaagt echt. Niet zoals de meeste spinnen dus, die een web maken. Dat maakt het best leuk. Ik denk overigens wel dat hij het niet echt naar zijn zin heeft in de fles. Soms heeft hij volgens mij wel in de gaten dat er iemand naar hem kijkt. Dan raakt hij in paniek en ik heb het idee, dat hij weet dat hij opgesloten zit. Dan verliest hij zijn eetlust en gaat haastig opzoek naar de uitgang. Maar die kan hij natuurlijk niet vinden. Dan laat ik hem verder met rust en daarna gaat het wel weer goed. |
| 4 Juli 2002 ; 17:29:01 |
|
Zo, dan nu nog 6 daagjes stage lopen en dan zit het er voor mij weer op (excl. weekend). Snel gaan die dingen (helaas) maar ik heb hier wel een super tijd. Zo bijzonder en zo anders dan Nederland. Ik kan dit echt niet vergelijken met mijn eerdere verblijf in Oz. Goed, ik ga jullie nu toch iets vertellen. Ik heb minder leuke ervaringen met wat sommige dieren gevoerd krijgen. Namelijk Kakkerlakken. Op school moest ik al wennen aan de krekels, maar die vielen nog mee. Hier kweken ze dus ook nog die andere griezels. Wat ik eens bij de dierenarts hier moest doen, was de krekels die ik gevangen had de poten uitdraaien. Konden ze niet weg springen. Aarghh!!! Dat was griezelig, maar dat overleefde ik wel. Nu bij de vogelafdeling, voeren ze dus die kakkerlakken. Nu moet ik die griezels dus vangen (en ze zijn zo eng) de kop beet pakken en pletten tussen mijn vingers. Mijn hart bonkte in mijn keel toen ik dat hoorde. Nou, mij niet gezien. Ik heb gezegd dat ik het wel eng vond, maar tot dusver heb ik het nog niet hoeven doen. Wel heb ik ze een aantal keer moeten voeren (ongeplet). Ik voelde ze gewoon over mijn arm kruipen. Toen dus maar zo uit het zakje geschud in plaats van in mijn handen gepakt. (eigenlijk is dat niet de bedoeling, maar ja) Dan wil ik jullie nu voorstellen aan Anansi mijn huisspin. Of eigenlijk is het een jonge wolfsspin. Griezelig he? Hij kwam op een dag om het hoekje van de keuken kijken en ik vond hem doodeng, maar ik wilde hem niet doden. Met veel angstzweet, tranen en moeite heb ik hem wonderbaarlijk genoeg weten te vangen en in een luciferdoosje kunnen krijgen. Daarna heb ik heb in een 2 liter Cola fles gestopt. Ik heb de fles eerst mooi aangekleed met zand, bladeren en takjes voordat ik heb hierin heb gestopt. Nu ben ik dus elke middag en avond kleine torretjes en vliegjes aan het vangen voor hem. Hihi. Is dat diertje ook weer blij. Hij is dan wel niet zo heel erg groot, maar hij is dan toch nog wel 3 cm. doorsnee (met poten) en zijn lijfje zal 10 mm zijn. Ik vertel een andere keer verder. Sorry, ik moet afsluiten hier. Tot snel. Celinda |
| 1 Juli 2002 ; 17:02:08 |
|
Alweer een dag uit het leven van mij in Oz. Er is weer een poosje overheen gegaan en nu zit ik dan bij de volieres. Het is er echt erg mooi en het is vast allemaal erg leerzaam, maar ik moet zeggen dat ik overal al best wel vol van zit. Het was beter geweest (bij nader inzien) als ik wat langer op 1 plek kon blijven. Dan kon ik wat meer vaardigheden op doen. Van de andere kant kan ik nu wel meer zien van het park. Het is alleen niet gemakkelijk om iedere keer met nieuwe vreemde mensen te werken. Ik vind het niet moeilijk om contact te maken, maar omdat het van korte duur is, doet niemand echt moeite om me te leren kennen (Wat ook begrijpelijk is). Daar wordt ik wel een beetje moe van. In de tijd buiten het werken om doe ik erg weinig. Ik relax veel en dat is goed, maar ik wil graag ook onder de mensen zijn. Gelukkig heb ik over twee weekjes echt vakantie en dan kan ik lekker gaan reizen. De backpackers zijn gelukkig iets gemakkelijker om een gezellige tijd mee door te brengen. Goed, genoeg gezeur. Nu even iets veel leukers. 
|
| 24 Juni 2002 ; 21:07:38 |
|
En toen was het weer tijd voor een verhaaltje. Mijn laatste dag bij de dierenarts zit erop. Ik heb er zo verschrikkelijk veel geleerd. Een van de allercoolste dingen was, dat ik een volwassen valk heb gevoerd. Je weet wel, met zo'n handschoen. De vogel komt dan op de handschoen zitten en eet zo vlees uit je hand. Dat geeft echt een heel gaaf gevoel. Het is dan wel niet zo'n enorme vogel, zoals een adelaar of zo, maar toch. De dieren hebben zo'n grote ogen. 
Verder heb ik geassisteerd bij het verbinden van diverse roofvogels, zoals onder andere een uiltje en een kleine havik. Helaas heeft de laatste het niet overleefd. Ik heb verschillende dieren een spuitje zien krijgen, maar soms is het beter zo. Vooral, wanneer een wilde vogel zo'n ernstig kapotte vleugel heeft. Deze dieren kunnen soms zelfs na een operatie niet meer vliegen en vooral voor wilde dieren is dat geen leven. Een spuitje geven is dan het beste. |
| 14 Juni 2002 ; 18:23:57 |
|
Hallo allemaal. Ik heb deze week bij de dierenkliniek van het park stage gelopen. Het was zeer bijzonder en ZOOO anders dan in Nederland. Namelijk, ik heb gezien hoe een vliegende hond werd behandeld van een kapotte vleugel, ik heb eitjes van een lintworm onder een microscoop bekeken en een vreemde bloedziekte bij varanen. Verder heb ik een Australische hobby vrijgelaten. Dat is een soort valk. Ik heb vandaag een operatie gezien van een giftige Australische slang. Ik weet niet wat voor soort. Hij was aangereden en was op verschillende plaatsen letterlijk open gereten. Vele ribben waren verbrijzeld en op 1 plek kwamen zelfs zijn ingewanden eruit. (niet zo fris dus) Het was erg interessant om te zien hoe zo'n operatie verloopt. 
Ik heb voor het eerst een echte Ozzy Barbeque gehad. Lekker!!! Gewoon vlees en uien op de barbeque, en verder veel verse groente en brood. Alles tussen twee sneeen mikken, met veel ketchup en/of mayonaise. Goed aanduwen. EET SMAKELIJK!!! Klinkt erg ongezond he? Maar het lijkt wel of iedereen hier alles kan eten zonder dik te worden. Namelijk, het is hier veel warmer, dus het meeste vet wordt gewoon weer uitgezweten. |
| 9 Juni 2002 ; 18:30:35 |
|
Hallo allemaal Eindelijk is het dan zover. Het heeft even geduurd voordat ik jullie iets kon schrijven vanuit Territory Wildlife Park, maar het is hier dan ook niet gemakkelijk geweest om een computer te vinden waarop ik na werktijd nog kon internetten en emailen. Maar nu ik kennis gemaakt heb met een aantal van mijn buren, heb ik erg aardige mensen ontmoet, die het helemaal niet erg vinden als ik van hun computer gebruik maak. Goed, ik begin bij het begin. Ik heb een huisje tot mijn beschikking, aan de rand van het park. Alles is er aanwezig. Een badkamer, twee slaapkamers, een keuken, woonkamer en zelfs een behoorlijke tuin met een sproei installatie. Dit laatste is echt nodig, want het is hier zo droog. Verder valt het weer een klein beetje tegen. Vreemd hoor, voor Darwin, want het is hier niet meer dan 18 graden 's avonds en overdag kan het in de zon 30 graden zijn, maar het is niet vochtig, dus gelukkig niet benauwd. De eerste week heb ik bij de reptielen en de nachtdieren gewerkt. Echt geweldig. Het park is een groot natuurgebied. Maar de afdelingen zijn wel wat klein. Gelukkig zijn alle dieren die ze hebben echt Australisch. De nachtdieren vond ik tot nu toe het meest interessant. 's Avonds gaan de daglampen en aan en overdag bootsen ze er de nacht na. De sfeer die er hangt, is onbeschrijfelijk. De dieren die dan actief worden zijn zo bijzonder. Het is wel een beetje moeilijk om in het halve donker te werken, maar het is wel leuk, als je bijvoorbeeld, woestijnzand in de verblijven aan het zeven bent en er vervolgens om de zoveel tijd een bijzondere woestijnmuis nieuwsgierig om de hoek komt kijken naar wat je aan het doen bent. Verder ga ik over de Bilby extra onderzoek verrichten, voor school. Dat is een bedreigd buideldiertje dat ook alleen 's nachts leeft. Het heeft wel iets weg van een haas, maar dan met een heel spits neusje. Ik heb hier overigens bijzonder veel Kaketoes gezien. Dat is echt zo bijzonder. Een hele zwerm. En een kabaal dat die dieren maken. Natuurlijk heb ik ook vele foto's gemaakt. Maar ik ga net als de vorige keer de foto's opsturen naar huis, zodra ze klaar zijn. Dan zal Roland ze wel in het dagboek zetten. De mensen hier zijn erg aardig en zo gastvrij. Onbeschrijfelijk. Volgende week ga ik bij de dierenarts mee werken. Daarna ga ik nog meewerken bij de vogels en daarna nog bij de kangaroe's en de waliby's Overigens, ik heb al mijn eerste aanvaring gehad met een wolfspin of iets dergelijks. Hij zat op mijn fiets. Maar ik heb hem gelukkig weg kunnen jagen. Ik wil ze niet dood maken, want dat vind ik dan weer zonde. Stom eigenlijk, maar ja. Dat was het wel weer even voor nu. Meer bijzonderheden volgen nog. x Celinda |
| 2 Juni 2002 ; 13:39:36 |
|
Inmiddels heb ik contact opgenomen met de mensen van het park. Ze komen me morgen vroeg halen. Het hostel waar ik zit, heet Elke's. Een leuk ontspannen hosteltje. Veel mensen die hier zitten zijn allemaal op doorreis geweest en beginnen nu net met hun reis door Australie. Het is leuk om te zien hoe iedereen probeert zijn weg te vinden in Oz. Overigens, ik ben gistren al bij de Aboriginal art gallery geweest. Ik heb daar de vorige keer didges gezien van Blanassi en Yalu. Dit keer was er geen een didge te vinden van Blanassi. Dit omdat hij is komen te overlijden. Pas als zijn familie toestemming geeft om de didgeridoo's weer te verkopen, zal ik ze weer zien. Ik voel me eerlijk gezecht een beetje schuldig dat ik er een heb mee genomen. Maar deze is hoogst waarschijnlijk niet door David zelf gemaakt. Wel heb ik meteen al op de eerste dag een echte Yalu didge gezien. Made by the man himself. Een fantastische didge voor $900,- Een goede prijs vind ik. Ik ben nu al hard aan het overwegen hem te kopen. Er is er nog een, maar die heb ik nog niet gespeeld. Daar was de eerste dag niet voldoende tijd voor. Ik ga vanmiddag nog wel even terug denk ik. tot zover, x Celinda. |
| 1 Juni 2002 ; 11:07:36 |
|
1 juni 2002 Zo daar ben ik dan eindelijk. In Darwin al weer. Ik ben eerst naar Hongkong aan gekomen. Na 3 uur vertrok het volgende vliegtuig al naar Bali. Denpassar. Dat was even wennen zeg. Veel mensen die je vanalles willen aansmeren, voor veel te veel geld. Terwijl je eigenlijk helemaal niet veel hoeft te betalen. Maar dat moet je allemaal zelf uitvinden. Namelijk In het begin moest ik 50.000 Roepy betalen voor een ritje met de taxi. Dat is ongeveer 4 euro of zo. Wel stom want toen ik hoorde dat je gemakkelijk een ritje kon krijgen voor 15.000 roepy, ben ik toch beter gaan opletten. Nou, ik ben blij dat ik er weg ben, maar ik ben ook blij dat ik er ben geweest. Lekker eten en een gezellige sfeer. Misschien wel een beetje te toeristisch. Even over Darwin, in het hostel waar ik verblijf, heb ik al een folder zien liggen van het park waar ik ga werken. Best lachen, omdat iedereen die me ziet kijken, denkt dat ik geinteresseerd ben in een dagje dierenpark, totdat ik ze natuurlijk vertel dat ik er ga werken. Hihi, dan zie ik al die verbaasde gezichten. Goed, ik maakt het niet te lang vandaag. Wanneer ik weer iets leuks heb, zal ik weer schrijven. Ik zeg alleen wel te rusten, want ik heb een nacht in het vliegtuig overgeslagen met slapen. Dat moet ik nu echt inhalen, nadat ik boodschappen heb gedaan en een telefoonkaart heb gekocht. x Celinda |
| 29 Mei 2002 ; 1:18:05 |
|
Het is nu 29 mei 01.00 uur. Mijn spullen zijn gepakt en ik ben er helemaal klaar voor. Jullie ook? Dit is overigens even een testje om te kijken of alles werkt. .....Check..... Ik hoop namens mijzelf, dat jullie het dagboek weer met zeer veel plezier zullen lezen. Even een kleine waarschuwing. Dit wordt in eerste instantie een dagboek, dat zal gaan over mijn stageperiode, bij Territory Wildlife Park 60 km. onder Darwin. Ik doe dierenverzorging als opleiding en dit is een prachtige buitenkans om eens met andere dieren te werken dan bijvoorbeeld, honden en katten, maar natuurlijk is dit voor mij óók een ideale kans om weer eens terug te keren naar mijn favoriete landje. Als ik klaar ben met mijn stage, ga ik voor een maand weer backpacken. Er staat al veel op mijn programma. Hierover vertel ik jullie later. Zo, ik wens jullie wel te rusten, en tot lees in Oz. Celinda. |
| 28 Augustus 2000 ; 0:33:10 |
| 29 Augustus 2000 ; 23:54:07 |
| 4 September 2000 ; 15:35:53 |
| 8 September 2000 ; 0:01:36 |
| 13 September 2000 ; 16:30:22 |
| 14 September 2000 ; 17:03:11 |
| 22 September 2000 ; 13:27:47 |
| 23 September 2000 ; 18:41:30 |
| 30 September 2000 ; 13:51:03 |
| 4 Oktober 2000 ; 23:19:10 |
| 5 Oktober 2000 ; 18:44:28 |
| 6 Oktober 2000 ; 14:04:28 |
| 10 Oktober 2000 ; 16:54:08 |
| 15 Oktober 2000 ; 15:11:13 |
| 23 Oktober 2000 ; 13:22:15 |
| 24 Oktober 2000 ; 14:20:47 |
| 25 Oktober 2000 ; 14:48:22 |
| 7 November 2000 ; 17:12:00 |
| 16 November 2000 ; 19:49:14 |
| 20 November 2000 ; 20:16:22 |
| 29 November 2000 ; 0:45:04 |
| 4 December 2000 ; 12:51:48 |
| 15 December 2000 ; 20:13:41 |
| 17 December 2000 ; 16:00:46 |
| 19 December 2000 ; 17:54:17 |
| 1 Januari 2001 ; 17:48:02 |
| 16 Januari 2001 ; 22:44:17 |
| Compleet dagboek |
